نظریه انتخاب پرتفوی به بررسی تاثیر هرگونه تغییر در بازارهای مالی بر تصمیم‌گیری خانوارها و کسب‌وکارها برای سرمایه‌گذاری روی دارایی های مختلف می‌پردازد. جیمز توبین از توسعه‌دهندگان اصلی این نظریه به شمار می‌رود. جیمز توبین، اقتصاددان آمریکایی در ۵ مارس ۱۹۱۸ در شامپاین ایالت ایلینوی به دنیا آمد. پدر جیمز روزنامه‌نگار بود و در جنگ جهانی اول حضور داشت. مادرش هم یک مددکار اجتماعی بود.
در سال ۱۹۳۵ به توصیه پدر، توبین در امتحانات ورودی دانشگاه هاروارد شرکت کرد و پذیرفته شد. در زمان تحصیل به مطالعه کتاب مشهور کینز، «تئوری عمومی اشتغال، بهره و پول» پرداخت و با تزی بر اساس تحلیل کینز از بیکاری اختیاری، فارغ‌التحصیل شد. او در سال ۱۹۴۱ نخستین مقاله خود را بر اساس این تز پرسابقه منتشر کرد.
جیمز توبین در سال ۱۹۴۱ از تحصیل دست کشید و با ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم، در یک کشتی جنگی مشغول به خدمت شد. با پایان جنگ او به هاروارد بازگشت و به تحصیل ادامه داد و در سال ۱۹۴۷ موفق به دریافت مدرک دکترا شد. تز او که زیر نظر جوزف شامپیتر (استاد راهنما) نوشته شده بود، «تابع مصرف» نام داشت. در اقتصاد، تابع مصرف به توصیف ارتباط بین مصرف و درآمد موجود می‌پردازد.
این اقتصاددان مشهور از اعضای شورای مشاوران اقتصادی (سازمان دولتی که به رئیس جمهور آمریکا و نهادهای وابسته به کاخ سفید مشاوره می‌دهد) و هیات مدیره فدرال رزرو بود. او در دانشگاه‌های هاروارد و ییل به تدریس پرداخته است. توبین ایده‌های اقتصاد کینزی را توسعه داد. او از دخالت دولت در اقتصاد برای تثبیت تولید و جلوگیری از رکود اقتصادی حمایت می‌کرد. توبین همچنین یک مدل اقتصادسنجی برای متغیرهای غیرفعال (رویت‌ناپذیر) وابسته ارائه کرد که به «مدل توبیت» شهرت دارد. در سال ۱۹۸۰، توبین به همراه جیمز مید (اقتصاددان نئوکینزی) هدفگذاری تولید ناخالص داخلی اسمی را به عنوان یک سیاست پولی ارائه کرد.
- بیشتر بخوانید:
عرضه اولیه ۱.۲ میلیارد دلاری در بورس عربستان
جیمز توبین فعالیت‌های آکادمیک گسترده‌ای داشت. در سال ۱۹۵۰ او به دانشگاه ییل رفت و در ۱۹۵۵ به بنیاد تحقیقات اقتصادی «کاولز» پیوست. توبین در فاصله بین سال های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۱ و ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۵ ریاست این بنیاد را به عهده داشت. حوزه اصلی پژوهش او، استفاده از بنیان‌های خرد در اقتصاد کینزی با تمرکز ویژه بر اقتصاد پولی بود. در کنار تدریس و پژوهش، توبین در زندگی اجتماعی نیز فعال بود و درباره مسائل جاری اقتصاد مطالبی می‌نوشت. او همچنین به عنوان مشاور و کارشناس اقتصادی فعالیت می‌کرد. در سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۶۲ جیمز توبین به عضویت شورای مشاوران اقتصادی جان اف کندی درآمد و سپس در فاصله بین سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۸ به عنوان مشاور به کار پرداخت. او همچنین چندین دوره عضو هیات مدیره فدرال رزرو و وزارت خزانه‌داری آمریکا بود.
بیرون از فضای دانشگاهی، توبین را به عنوان پیشنهاددهنده وضع مالیات بر مبادلات ارز خارجی که به «مالیات توبین» شهرت یافته، می‌شناسند. این مالیات برای کاهش سفته‌بازی در بازارهای ارز بین‌المللی طراحی شده بود. از نظر توبین، این نوع معاملات بسیار خطرناک و غیرمولد هستند.
در سال ۱۹۵۵ توبین جایزه «مدال جان بیتس کلارک» را به دست آورد و اما بزرگترین جایزه او، جایزه نوبل اقتصاد بود که در سال ۱۹۸۱ دریافت کرد. در سال ۱۹۷۱ او ریاست انجمن اقتصاد آمریکا را به عهده داشت. توبین همچنین عضو هیات امنای سازمان بین‌المللی «اقتصاددانان برای صلح و امنیت» بود. او در سال ۱۹۸۸ به طور رسمی بازنشسته شد اما به نوشتن و سخنرانی در دانشگاه‌ها ادامه داد. جیمز توبین در ۱۱ مارس سال ۲۰۰۲ در سن ۸۴ سالگی از دنیا رفت.
- علی دانیال - روزنامه‌نگار
نظر شما