هدف از ارزش‌گذاری سهام چیست؟

به گزارش صدای بورس هدف از برآورد ارزش ذاتی سهام یک شرکت پیدا کردن سهامی که قیمت بازاری آن با قیمت واقعی یا ذاتی آن تفاوت دارد: به صورتی که اگر قیمت بازاری سهم از قیمت واقعی  یا همان ارزش ذاتی آن بالاتر باشد در صورتی که امکان _استقراض_فروش وجود داشته باشد. (هم اکنون امکان استقراض فروش در بازار سرمایه ما وجود ندارد.)
سهم را استقراضی فروشی کرده و در نهایت اگر سهمی پایین تر از ارزش واقعی آن در بازار می باشد سهم را خریداری می کنند.

پس به صورت کلی هدف از ارزش گذاری سهام، ارزیابی صحیح از ارزش یک سهم که برمبنای نرخ بازدهی مورد انتظار ما از یک سرمایه گذاری تعدیل شده به ریسک های آتی آن بدست می آید. 

به عنوان مثال با فرض ثبات اقتصادی حاکم (عدم وجود رفتار های هیجانی )و فرض عقلانی بودن تصمیم گیری ها  سرمایه گذاری، همواره بازدهی مورد انتظار ما از سرمایه گذاری در یک شرکت با ساختار مطمئن سود آوری مانند فولادمبارکه نسبت به یک شرکت  با ساختار نامطمئن سودآوری مانند فاهواز  چون ریسک شرکت فولاد مبارکه پایین می باشدکمتر می باشد.(با بیان ساده هر چقدر یک شرکت ریسک بیشتری داشته باشد. بازدهی مورد انتظار ما بالاتر می باشد. مثلا ما انتظار بازدهی بالاتری از سرمایه گذاری در بورس نسبت به سرمایه گذاری در بانک داریم. چون ریسک بازار سهام بالاتر از بانک می باشد) 

با توجه به شرایط اقتصادی حاکم، وضعیت، ماهیت شرکت و هدف ما روش ارزش گذاری متفاوت می باشد، به عنوان مثال اغلب شرکت های سرمایه گذاری را برمبنای ارزش دارایی ها، ارزش دفتری شرکت (رویکرد ترازنامه ای) آن محاسبه می کنیم مانند محاسبه NAV شرکت های سرمایه گذاری 

در شرایط عدم ثبات اقتصادی بیشتر از ارزش گذاری نسبی مانند (P/S,P/E )نسبت به روش ارزش گذاری مطلق مانند ( DDM) استفاده می شود - زیرا نسبت به نرخ رشد آتی سودهای تقسیمی و ریسک های آتی شرکت اطمینانی  (پارامترهای مورد نیاز برای ارزش گذاری مطلق) وجود ندارد.

توجه به اینکه آیا شرکت در ابتدای چرخه عمر خود قرار دارد یا در انتهای چرخه عمر ( یکی از پارامترهای مورد توجه یک تحلیل گر می باشد) روش ارزش گذاری متفاوت می باشد.

 اگر یک شرکت در ابتدای چرخه عمر باشد با رشد سریع همراه می باشد از مدل سود نقدی تنزیلی یا DDM استفاده می شود، به دلیلی اینکه  میزان سود نقدی در آینده بسیار نادقیق می باشداز مدلهای مبتنی بر جریان نقدی آزاد که روش مطمئن تری می باشد  استفاده نمی شود

نقطه مشترک تمام مدلهای ارزش گذاری ها چه مطلق چه نسبی توجه به پارامترهای زیر می باشد:
یک ریسک های آتی پیرامون یک شرکت ها ( منابع ریسک) که به وسیله آن نرخ بازدهی سرمایه گذار تعدیل می شود.

دومین عامل توجه به میزان رشد آتی شرکت که به وسیله آن میزان دریافتی های شرکت و میزان ارزش افزوده ی حقوق صاحبان سهام ROE آن مشخص می شود و توجه به ساختار سودآوری (EPS) و جریان ورود و خروج پول(درآمد ها و هزینه ها)که به وسیله آن سود نقدی یا DPS مشخص می شود.