تقسیم بندی سرمایه گذاران به حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای درست نیست و مشابه آن را در هیچ کشوری نداریم و این یک اختلال در بازار است و هرگونه دستکاری در بازار می‌تواند مکانیزم تعادلی قیمت را در بازار بهم بریزد. همچنین صندوق حمایت و تثبیت و ... ممکن است مسکن‌هایی کوتاه مدتی برای بازار باشند اما اثرات منفی این‌ها در میان مدت و احتمال فسادی که در آن‌ها وجود دارد از منافع آن‌ها برای سهامدار خرد بسیار بیشتر است.
اگر سهامدار خرد را در مواجهه با تصمیمات خود قرار دهیم به تدریج حرفه‌ای می‌شود و اگر هم نتواند حرفه‌ای شود به خدمات بازار سرمایه روی خواهد آورد که در حال حاضر بستر خوبی برای آن فراهم شده و حدود ۱۰۰ شرکت کارگزاری و مشاوران سرمایه گذاری و بیش از ۳۰ سبدگردان و انواع صندوق‌های مختلف را در شرکت داریم بنابراین چندان مناسب به نظر نمی‌رسد و مشابه خارجی نیز ندارد.
در خارج از کشور در یک صورت این تفکیک صورت می‌گیرد و آن هم زمانی است که سهمی برای نخستین بار به عرضه عمومی گذاشته می‌شود که در این عرضه اولیه عمومی صندوق‌ها و سرمایه‌گذاران نهادی در فرآیند قیمت گذاری، شرکت مداخله می‌کنند. دلیل آن این است که این سرمایه گذاران نهادی، صندوق‌ها و مدیران سرمایه که حرفه به رسمیت شناخته شده‌ای است، ابزار، امکانات و دانش بهتری برای بررسی آن سهم IPO دارند و بنابراین قیمتی به دست می‌آید که کنترل شده‌تر است هرچند نمی‌توان گفت نوسان ندارد زیرا بسیاری از سهم‌ها IPO می‌شوند و بعد از آن نیز کاهش یا افزایش پیدا می‌کنند. در ایران نیز به همین شکل است اما نه به شکل سهمیه بندی که مثلا IPO شود ومقداری هم به صندوق‌ها داده شود. شکل درست آن این است که سهم ارائه شود و یک ماه صندوق‌ها یا شرکت‌های سرمایه گذاری و سرمایه گذاران نهادی مشارکت کنند و بعد از این یک‌ماه فعالیت به روی عموم باز شود.
- رضا اعلایی - کارشناس بازار سرمایه
- شماره ۵۰۷ هفته نامه اطلاعات بورس
نظر شما