بازار فولاد ایران وارد شرایط حساسی شده است

 تولیدکنندگان آهن اسفنجی اکثراً دولتی هستند و باید بر مبنای فرمول بورس که 51 تا 53 درصد قیمت شمش فولاد خوزستان است کالا را بفروشند. اما تولیدکننده بخش خصوصی که این آهن اسفنجی را می خرد محدودیتی در قیمت فروش شمش تولیدی خود ندارد بنابراین در اینجا حاشیه سود بالاست ولی حجم سرمایه اجازه مانور بزرگ را نمی دهد. بنابراین تولیدکننده به حداقل میزان ممکن تولید می کند. نورد کاران هم با همین مشکل تامین سرمایه روبرو هستند در نتیجه میزان عرضه به تدریج کمتر می شود در حالیکه تقاضا هم محدود است. ادامه این روند از یک طرف باعث ورشکستگی واحدهای کوچک و از طرف دیگر موجب صدمه دیدن واحدهای بزرگ خواهد شد. چون قیمت فروش محصولات آنها پایین تر از نرخ واقعی است حجم تولید را پائین خواهند آورد. ما در ماههای پیش رو باید شاهد نوسان شدید قیمت باشیم چون نه عرضه مشخص است نه تقاضا قابل برآورد می باشد در حالیکه موجودی انبارها بالاست.

اکثر دست اندرکاران انتظار دارند قیمت ها برگردد و بازار آرام شود و این در صورتی میسر است که دولت شرایط را تغییر ندهد ولی بالا رفتن قیمت بیش از این نمی تواند میسر باشد چون از قدرت خرید مردم و اجرای پروژه ها خارج است. ضمن آنکه فولاد در هفته های آینده مشمول تعزیرات خواهد بود. مهمترین مساله در آینده بازار عملکرد سیاسی و مساله تحریم است، عملاً در بازار همه راهها به این نقطه می رسد.

هفته گذشته میانگین قیمت میله گرد سایز 8 تا 32 میلیمتر روز شنبه 44115 ریال بود و همه انتظار کاهش قیمت را داشتند. اکثر کارخانه ها به میدان رقابت آمدند ولی با روشن شدن سیاست دولت در بورس میانگین قیمت یکشنبه روند صعودی یافت تا دوشنبه که به اوج خود 53937 ریال رسید و پس از آن تا پایان هفته به 52333 ریال کاهش یافت. تیرآهن در هفته گذشته در بازار عرضه نشد و فروشنده ها به تماشای عرضه نشستند ، جو بی اعتمادی و ترس بر بازار حاکم است. فاصله قیمت شمش با میله گرد بطور میانگین به حدود 800 تومان رسیده انبارهای میله گرد هم انباشته از کالاست. نگاه همه متمرکز روی نرخ ارز است که بر اساس آن به دنبال حفظ ارزش دارائی خود باشند به علت فاصله زیاد قیمت ها معاملات از حالت رسمی خارج شده که در سال آینده تبعات مالیاتی سنگینی خواهد داشت. در این شرایط سرمایه ها کمتر به سمت تولیدکننده های بزرگ مثل ذوب آهن خواهد رفت. در ماههای پیش رو شاهد دو اتفاق خواهیم بود:

اول حجم سرمایه های درگیر در موجودی کالا زیاد خواهد شد و رقابت برای فروش شروع می شود. این مساله روی تقاضا اثر خواهد گذاشت. در حال حاضر اکثر پروژه ها به علت گرانی مصالح و ضعف بودجه متوقف شده است. دوم این که از طرف دیگر به علت رفع مشکل برق تولید افزایش می یابد و رقابت کارخانه ها جدی خواهد شد، پیامد این امر ورشکستگی است.