اگر کشوری سهم قابل توجهی در اقتصاد جهانی داشته باشد، تغییر ارز مبنای تجارت آن کشور می‌تواند تاثیر قابل‌توجهی بر ارز کنار گذاشته شده داشته باشد و از سوی دیگر، اگر کشورهای طرف مبادله نیز این تغییر را پذیرا باشند، می‌تواند اثرات قابل‌توجهی بر فرآیندهای اقتصادی داشته باشد. نگاهی به تغییرات ارز غالب در مبادلات نشان می‌دهد که تا پیش از سال 1900، پوند، فرانک و مارک ارزهای مبادلات بین‌المللی بوده و دلار بعد از آنها قرار داشته است. اما طی نیم‌قرن اخیر و با گسترش اقتصاد آمریکا و تبدیل شدن آن کشور به عنوان اقتصاد اول جهان، دلار ارز اصلی مبادلات جهان شد و تا کنون بیش از دو سوم تجارت جهانی بر مبنای دلار است و بعد از آن یورو قرار دارد. در حقیقت‌گذار از پوند به دلار به دلیل توانایی آمریکا در غالب کردن ارز خود در مبادلاتی بوده که یک سمت معامله بوده است. براین اساس ایران نمی‌تواند در این تغییر چندان اثرگذار باشد. از سوی دیگر، عمده مبادلات ایران با کشورهایی است که سیستم مبادلاتی دلار پایه دارند و تغییر سیستم ارزی، در گام اول، نحوه گزارش‌دهی را تغییر داده و در صورتی که الزام دریافت یورو وجود داشته باشد، صرفا هزینه‌های مبادلاتی تبدیل ارزها تحمیل خواهد کرد. با این حال موضوع مذکور، تاثیری در وضعیت ارزی داخلی ندارد و انتظار نمی‌رود که اثرگذاری خاصی بر شرکت‌های بازار سرمایه نیز داشته باشد. البته در دیدگاه دیگر، عدم امکان استفاده از نظام بانک ایالات متحده برای مبادلات ارزی ایران، سبب می‌شود تا استفاده از ارزهایی غیر از دلار، ریسک مشکلات ارزی را برای ایران کاهش دهد.
شماره ۲۴۹ هفته نامه بورس - صفحه۱۵
نظر شما