تکنوکرات اقتصاد

مدیریتی که با معرفی کرباسیان تکنوکرات، نشان از آغاز اقداماتی به دور از سیاسی کاری و تئوری محض، منطبق بر حال و روز اقتصاد ایران و جهان، عملگرایی و فن سالارانه در حوزه اقتصاد دارد. نگاهی به سابقه کرباسیان بیانگر آن است که وی علی‌رغم کسب تجربه لازم در حوزه‌های بازرگانی، صنعت، اقتصاد و حتی مدیریت شهری و در سطوح بالای مدیریتی، در حوزه برنامه‌ریزی کلان نیز دستی بر آتش دارد که تالیفات وی این تبحر را به خوبی نشان می‌دهد. یکی از مهمترین ویژگی‌های کرباسیان اقتصادی بودن و غیرسیاسی بودنش است که در تایید این مدعا همین بس که روزنامه حرفه‌ای جوان به جای ایشان، تصویر برادرش، مهدی را بر صفحه نخست خود به عنوان وزیر پیشنهادی اقتصاد قرار داد.
بازار سرمایه نیز به‌عنوان بخشی مهمی از اقتصاد ایران، برادران کرباسیان را خوب به یاد دارد. در زمانی که با حضور مهدی کرباسیان در وزارت اقتصاد و شورای عالی بورس، مدیریت بازار سرمایه از بانک مرکزی خارج و توسعه آن آغاز شد، تالارهای استانی یکی پس از دیگری تشکیل شد و ورود شرکت‌ها به بازار سرمایه سرعت بیشتری گرفت. قانون بازار اوراق بهادار تدوین و به سرعت تصویب شد تا بازار سرمایه ایران به بازار‌های مالی جهان نزدیک‌تر شود. بورس ایران به عضویت مجامع بین المللی مالی درآمد. سرعت اطلاع‌رسانی به فعالان شدت گرفت. بازار تحلیل محورتر شد. بورس‌های کالایی شکل گرفت و بنیان‌های توسعه‌ای بازار سرمایه به درستی استوار گردید که اگر قانون بازار اوراق بهادار به درستی اجرا می‌شد قطعا بورس تهران، اکنون بازار مدرن‌تر و شفاف‌تری بود. اما می‌توان امیدوار بود با همگرایی که در تفکر و عملکرد برادران کرباسیان طی دهه‌ها درمدیریت ایشان دیده شده، مسعود کارهای ناتمام برادرش را در این بازار تمام کند و شفافیت را بر بازار سرمایه حاکم کند. بساط رانت را برچیند. بازار‌های سهام و کالا را با سپردن تمام امور اجرایی به آنها قوت ببخشد. نقد شوندگی را بالا ببرد. صدای سهامداران خرد را بشنود. جایگاه بین‌المللی بورس ایران را تقویت کند. از چسبندگی به شاخص بورس پرهیز کند. بساط دستکاری در قیمت‌ها را برچیند. بازار سرمایه را به ابزار واقعی تأمین مالی بلندمدت تبدیل کند. به جای رقابت کورکورانه با سیستم بانکی، در کنار آن به واقعی شدن هزینه تأمین مالی کمک کند. پاسخگویی مدیران را سرلوحه برنامه‌هایش قرار دهد. با استفاده از پتانسیل‌های بازار سرمایه، بورس را به موتور متحرک اقتصاد بدل کند و در نهایت، مدیریت بورس را به دست اهالی واقعی بورس بسپارد. وزیر جدید باید این زمان 4 ساله خدمت را قدر بداند و اثری ماندگار از خود در همه عرصه‌های اقتصاد به‌ویژه بازار سرمایه به جای بگذارد، چرا که شاید دیگر فرصتی نباشد.