یادداشت محمد تقی‌زاده منتقد و فعال رسانه درباره بازی جواد عزتی در سریال وحشی که این روزها فصل دوم آن در فیلم نت در حال پخش است.

به گزارش صدای بورس،در روزگاری که سریال‌های ایرانی بیش از هر زمان دیگری زیر ذره‌بین مخاطبان قرار گرفته‌اند، بازی جواد عزتی در «وحشی» محصول فیلم نت به‌ویژه در فصل اول، به یکی از مهم‌ترین نقاط تمرکز بحث‌های سینمایی بدل شده است. عزتی که پیش‌تر با نقش‌های متنوع در سینما و تلویزیون توانسته بود طیف گسترده‌ای از مخاطبان را با خود همراه کند، این بار در قالب شخصیت «داوود اشرف» به سطحی تازه از بازیگری رسیده است؛ سطحی که نشان می‌دهد او نه‌تنها توانایی ایفای نقش دارد، بلکه قدرت زیستن در نقش را نیز به‌دست آورده است.


شخصیت داوود اشرف در فصل اول، کارگری ساده و گرفتار در چرخه‌ای از خشونت و بی‌عدالتی است؛ انسانی که هم قربانی شرایط اجتماعی است و هم در موقعیت مهاجم و مجرم قرار می‌گیرد. این دوگانگی، به‌جای آنکه به تناقضی سطحی تبدیل شود، در بازی عزتی به عمقی انسانی بدل شده است. نگاه‌های خیره، سکوت‌های طولانی و تغییر ریتم تنفس، ابزارهایی هستند که او با دقت و وسواس به کار می‌گیرد تا فشار روانی و اضطراب شخصیت را منتقل کند. در صحنه‌های زندان، سکوت او پر از معناست؛ سکوتی که بیش از هر دیالوگ، حس بی‌پناهی و خفقان را به مخاطب القا می‌کند.


اگر بخواهیم مصادقی تر و با جزئیات بیشتری نقش داود اشارف و بازی جواد عزتی را تحلیل کنیمی می‌توان به دو سکانس حمام و دیدار با خانواده در فصل اول اشاره کرد: در صحنه حمام، جایی که داوود با خشونت و تهدید روبه‌رو می‌شود، عزتی با ترکیب اکت‌های فیزیکی و واکنش‌های درونی، لحظه‌ای پرتنش و به‌یادماندنی خلق می‌کند. این توانایی در کنترل بدن و نگاه، نشان می‌دهد که او به‌خوبی از زبان بدن به‌عنوان مکمل دیالوگ بهره می‌برد. در دیدار با خانواده نیز، تنها با تغییر ریتم نفس و نگاه‌های کوتاه، حس شرمندگی و اضطراب را منتقل می‌کند؛ نمونه‌ای از بازی درونی که کمتر در آثار تلویزیونی ایران دیده‌ایم.


هماهنگی او با کارگردانی هومن سیدی نیز نقشی اساسی در برجسته شدن بازی دارد. قاب‌های بسته، نورپردازی خشن و میزانسن‌های دقیق، فضایی خفقان‌آور و پرتنش ساخته‌اند و عزتی در این میان به‌عنوان عنصر کلیدی برای تکمیل این فضا عمل می‌کند. او درک دقیقی از زبان بصری اثر دارد و توانسته بازی خود را با ریتم و فضای سریال هماهنگ کند. همین هماهنگی باعث شده حضور او در قاب‌ها برجسته‌تر شود و مخاطب درگیر تنش روایت گردد. حتی بیراه نیست اگر سیدی و عزتی را به عنوان دو مکمل و عامل موفقیت در تماشای وحشی عنوان کرد که هر کدام به نحوی در این کیفیت هنری و کمیت تماشا سهمی بوده‌اند.


تفاوت بازی عزتی در «وحشی» با نقش‌های پیشینش نیز اهمیت دارد. اگرچه او در آثار قبلی که مهم‌ترین آنها مالک مالکی در زخم کاری بوده تصویری از شخصیت‌های خشن و جاه‌طلب ارائه کرده بود، اما در «وحشی» توانسته فاصله‌ای معنادار با آن نقش‌ها ایجاد کند. داوود اشرف انسانی‌تر و شکننده‌تر است؛ شخصیتی که در عین خشونت، لحظات ضعف و پشیمانی‌اش برجسته‌تر می‌شود. این تفاوت نشان‌دهنده توانایی عزتی در خلق کاراکترهای متنوع و پرهیز از کلیشه است و جایگاه او را به‌عنوان بازیگری چندوجهی تثبیت می‌کند.


جزئیات بازی او در فصل اول بارها مورد توجه قرار گرفته است. در سکانس‌های معدن، عزتی با حرکات کند و نگاه‌های سنگین، خستگی و فرسودگی جسمی شخصیت را به تصویر می‌کشد. در لحظات رویارویی با همکاران و دوستان، تغییر لحن و شدت صدا نشان‌دهنده کشمکش درونی اوست؛ گاهی پرخاشگر و گاهی فروخورده. در صحنه‌های تعقیب و گریز، بدن او به ابزاری برای نمایش خشونت بدل می‌شود، اما حتی در این لحظات نیز نشانه‌هایی از تردید و پشیمانی در چهره‌اش دیده می‌شود. این جزئیات کوچک، شخصیت داوود را از یک تیپ ساده به کاراکتری پیچیده و باورپذیر تبدیل کرده است.


حالا با گذشت یک فصل از سریال «وحشی»، جواد عزتی در نقش داوود اشرف همان جایگاه منحصربه‌فرد مالک مالکی در «زخم کاری» را پیدا کرده است؛ به‌نحوی که جز لاینفک سریال شده و تماشای «وحشی» بدون او برای مخاطبان غیرممکن به نظر می‌رسد. همان‌طور که مالک مالکی در «زخم کاری» به نماد و محور اصلی روایت بدل شد، داوود اشرف نیز در «وحشی» به شخصیتی تبدیل شده که حضورش نه‌تنها ضروری، بلکه حیاتی است. این جایگاه ویژه نشان می‌دهد عزتی توانسته در دو اثر متفاوت، دو کاراکتر کاملاً متمایز را به‌گونه‌ای خلق کند که هرکدام به ستون اصلی روایت بدل شوند.


در تحلیل‌های سینمایی، بارها به این نکته اشاره شده که عزتی توانسته مرز میان بازیگری و زیست واقعی را کمرنگ کند. او نه‌تنها نقش را اجرا کرده، بلکه آن را زندگی کرده است. این زیست واقعی، مخاطب را به تجربه‌ای نزدیک‌تر به حقیقت می‌کشاند؛ تجربه‌ای که در آن شخصیت داوود اشرف نه یک تیپ نمایشی، بلکه انسانی واقعی با تمام ضعف‌ها و قدرت‌هایش جلوه می‌کند. همین ویژگی است که بازی او را به یکی از تحسین‌برانگیزترین نمونه‌های بازیگری در سال‌های اخیر بدل کرده است.


این روزها می توانید فصل دوم «وحشی» به نویسندگی و کارگردانی هومن سیدی، تهیه کنندگی محمدرضا صابری را در فیلم نت تماشا کنید.