گفت‌وگو با امین آذریان، تهیه‌کننده سینما و تئاتر و کارشناس بازار سرمایه

به گزارش صدای بورس،وقتی خبر ادغام نتفلیکس و برادران وارنر منتشر شد، فضای رسانه‌ای دنیا یک لحظه مکث کرد؛ اتفاقی که شاید سال‌ها درباره‌اش گمانه‌زنی می‌شد، اما کمتر کسی فکر می‌کرد این‌چنین ناگهانی رخ دهد. برای تحلیل این اتفاق، با امین آذریان گفت‌وگو کردیم؛ کسی که تجربه هم‌زمان در دو حوزه سینما و بازار سرمایه دارد و نگاهش ترکیبی از اقتصاد و هنر است.

• آقای آذریان، به‌عنوان کسی که در سینما کار می‌کنید، اولین واکنشتان به این خبر چه بود؟

واقعیتش را بخواهید تعجب کردم، اما نه آن‌قدر که بگویم غیرمنتظره بود. صنعت سرگرمی مدت‌هاست به سمت «تمرکز» می‌رود. نتفلیکس سال‌ها تولید کرده، اما همیشه یک فاصله میانش و استودیوهای بزرگ وجود داشت. وقتی شنیدم مالکیت یکی از قدیمی‌ترین برندهای هالیوود را گرفته، با خودم گفتم:
«خب، بالاخره این اتفاق افتاد.»

این ادغام فقط یک معامله تجاری نیست؛ تغییر یک وزن تاریخی در سینماست.

• این تغییر وزن چه تأثیری بر جریان جهانی محتوا دارد؟

خیلی ساده بگویم:
نتفلیکس از این به بعد فقط یک پلتفرم نیست؛ یک امپراتوری محتواست.

وارنر سال‌هاست صاحب کتابخانه‌ای از IPهای بزرگ است؛ از بتمن و هری‌پاتر گرفته تا آثار کلاسیک دهه‌های ۴۰ و ۵۰.
حالا ترکیب این آرشیو با تکنولوژی و داده‌محوری نتفلیکس، یک قدرت جدید خلق می‌کند؛ قدرتی که می‌تواند سلیقه جهانی را شکل دهد.

برای مخاطب شاید این یعنی فیلم و سریال بیشتر؛
برای صنعت یعنی یک بازیگر با دست بالا.

• از منظر اقتصادی و بازار سرمایه چه پیام‌هایی در این ادغام نهفته است؟

بازار معمولاً به این اتفاق‌ها دو سطح واکنش نشان می‌دهد .
در کوتاه‌مدت که همه چیز احساسی است و قیمت‌ها بالا و پایین می‌روند.
اما آن‌چه برای من جالب است، «اثر میان‌مدت و بلندمدت» است.

وقتی پلتفرم پخش، مالک تولید می‌شود، هزینه‌ها قابل کنترل‌تر و مدل درآمدی پایدارتر می‌شود. شما یک چرخه درست می‌کنید:
تولید → پخش → درآمد اشتراک → تولید بیشتر.

اگر این چرخه کار کند، نتفلیکس از نظر اقتصادی شبیه دیزنی قرن بیست‌ویکم می‌شود. البته این مسیر پرریسک است، اما پتانسیلش را دارد.

• خیلی‌ها می‌پرسند بعد از این ادغام، وضعیت سهام دو شرکت چه می‌شود. نظر شما چیست؟

در چنین ادغام‌هایی سهام شرکت خریدار (اینجا نتفلیکس) معمولاً یک دوره نوسان دارد.
سهام وارنر هم معمولاً کمی رشد می‌کند چون سهامدارانش یا وجه نقد می‌گیرند یا سهام جدید.

اما نکته اصلی این است که ارزش‌گذاری نتفلیکس از این به بعد روی «دارایی‌های نامشهود» سوار است؛ یعنی مالکیت شخصیت‌ها، داستان‌ها، برندهای فرهنگی.
بازار برای این‌ها همیشه ارزش قائل بوده و حالا این ارزش در ترازنامه نتفلیکس نشسته است.

• این اتفاق برای اقتصاد هنر چه معنایی دارد؟

دو پیام مهم دارد:

۱) تمرکز قدرت
اقلیت کوچکی از شرکت‌ها، مسیرهای اصلی توزیع و تولید محتوا را تعیین می‌کنند. این می‌تواند برای صنعت چالش ایجاد کند.
۲. افزایش حجم تولید
نتفلیکس برای توجیه چنین ادغامی، باید تولید را بالا ببرد. این یعنی بازار کار بهتر برای فیلم‌سازان، نویسندگان، تیم‌های تولید و حتی بازارهای محلی.

اما در نهایت، من همیشه به همکاران هنرمندم می‌گویم:
«مالکیت اثر را دست‌کم نگیرید.»
هرچه پلتفرم‌ها بزرگ‌تر شوند، اهمیت این موضوع بیشتر می‌شود.

• از نگاه یک تهیه‌کننده، این ادغام برای سینما تهدید است یا فرصت؟

هر دو.
تهدید از این نظر که پلتفرم‌ها گاهی به‌جای نگاه هنری، نگاه آماری دارند و می‌خواهند خروجی طبق فرمول باشد.
اما فرصت از این جهت که حجم سفارش‌ها بیشتر می‌شود.

اگر بخواهم شخصی بگویم:
به نظرم اگر هنرمند بلد باشد زبان این پلتفرم‌ها را بفهمد، می‌تواند از فرصت‌ها استفاده کند و کارهای بزرگی خلق شود.
در نهایت، این صنعت همیشه با تغییر زنده بوده.