اگر بخواهیم در مورد علل پایین بودن سهام آزاد شناور در بازار سرمایه بررسی کوتاهی انجام دهیم، به زوایای گستردهای میرسیم که شامل موارد زیر است:
مالکیت متمرکز و شبهدولتی: بخش بزرگی از شرکتهای بورسی دولتی، شبهدولتی و زیرمجموعه هلدینگها، بانکها و صندوقهای بزرگ هستند و این سهامداران معمولاً قصد فروش ندارند.
ساختار کنترلی شرکتها: سهامداران عمده برای حفظ کرسی هیأتمدیره و کنترل تصمیمات شرکت سهم زیادی را نگه میدارند و حاضر به افزایش شناوری نیستند.
عدم اجبار قوی از سمت نهاد ناظر: در بسیاری از بورسهای دنیا حداقل شناوری ۲۵ تا۳۰ درصد است، اما در ایران الزامها ضعیفتر است، تا جایی که بعضی نمادها با شناوری حتی زیر ۱۰درصد هم معامله میشوند.
ترس از کاهش قیمت: سهامدار عمده نگران است که با عرضه سهم، قیمت افت کند و کنترل روانی بازار سهم از دست برود.
تأثیر این عوامل بر نمادها نیز قابل توجه است:
نقدشوندگی پایین: خرید و فروش سختتر است، صفهای خرید و فروش طولانی میشوند و خروج در شرایط منفی دشوار میشود.
نوسانپذیری بالا: شناوری پایین یعنی با پول کم میتوان حرکت قیمتی بزرگی ایجاد کرد؛ در نتیجه رشد و افولهای شارپی و ناگهانی بیشتر رخ میدهد و سهمهای با شناوری پایین معمولاً هیجانیتر هستند.
مستعد دستکاری قیمتی: با پول کمتر میتوان قیمت را کنترل کرد، بنابراین، این سهمها مناسب نوسانگیرها هستند و پرریسک برای سرمایهگذار بلندمدت محسوب میشوند.
-
بهمن اسماعیلی - مدیرعامل سبدگردان الگوریتم
-
شماره ۶۲۱ هفته نامه اطلاعات بورس