توکنسازی میتواند به انتشار توکنهای پشتیبانگیری شده توسط داراییهای واقعی مانند ملک یا گواهی سپرده کمک کند و نهادهای واسط سنتی مانند بانکها را حذف یا محدود سازد. این رویکرد مردم را قادر میسازد تا مستقیماً در شراکتها، وامدهی یا سرمایهگذاری مشارکت کنند.
چالشهای کلیدی در ایران شامل عدم وضوح حقوقی و وجاهت قانونی توکنها در قوه قضاییه و مقننه است؛ تعریف توکن هنوز مبهم بوده و نهادهایی مانند بانک مرکزی و سازمان بورس ممکن است بخشی از اختیارات خود را از دست بدهند. همچنین ریسک پولشویی و عدم شفافیت مالی در معاملات بزرگ، نبود بازار اولیه و ثانویه برای نقدشوندگی توکنها، نیاز به یک مرجع مرکزی برای مدیریت بازار، و نگرانی از پوشش و اعتماد به ارزش ادعایی توکنها (مانند ارزش واقعی یک ملک) از دیگر مسائل هستند. برای پوشش این چالشها میتوان از سیستم بانکی و اوپن بانکی استفاده کرد. این مدل شامل سه لایه است: لایه بانکی برای تراکنشها، لایه تراکتک برای مسکن، و لایه کاربری مانند اپلیکیشن یا وبسایت برای توکنسازی و فروش. پول مردم در حسابهای امانی بانک (مانند بانک صادرات) نگهداری میشود که بر اساس دستورالعملهای اخیر بانک مرکزی امکانپذیر است. این رویکرد شفافیت، امنیت و اتصال به API های بانکی را تضمین میکند. مزایای این مدل شامل امکان سرمایهگذاری کوچکمقیاس و وامدهی شخصی، کاهش ریسک قانونی با استفاده از زیرساخت بانکی، شفافیت کامل برای جلوگیری از پولشویی، و نقدشوندگی بهتر از طریق بازار ثانویه اوراق بدهی یا اجاره پشتیبانگیریشده توسط ملک است.
در چشمانداز آینده، همکاری با قوه قضاییه و مقننه برای چارچوبهای حقوقی، معافیتهای مالیاتی و گسترش مدل به شهرداریها ضروری است. پیشنهاد ایجاد صندوقهای ملکی دیجیتال مبتنی بر CBDC بانک مرکزی و همافزایی با صندوق ملی مسکن را مطرح میکنم و معتقدم این مدل در یک تا دو سال آینده قابل اجرا خواهد بود و میتواند منابع مردمی را جذب کند، بدون وابستگی به بانکداری سنتی.
-
حسن بان - کارشناس تامین مالی ساخت و خرید مسکن
-
شماره ۶۱۰ هفته نامه اطلاعات بورس