مفاهیم اولیه سهام رشدی به دهه ۵۰ میلادی در آمریکا بازمیگردد اما دوره رونق آن را میتوان همزمان با رونق بازار سهام در دهه ۹۰ میلادی دانست. صندوقهای سهام رشدی بر سرمایهگذاری در سهام با پتانسیل رشد بالا طراحی شدهاند. عملکرد این صندوقها در ۲۰ سال گذشته موفق بوده و اکثر این صندوقها به خوبی توانستهاند عملکردی بالاتری از شاخصهای سهامی عادی ارائه دهند.
بررسیها در بازار سهام نیویورک نشان میدهد که شاخص سهام رشدی توانسته است بطور سالانه ۲.۵ درصد از شاخص سهامی عادی عملکرد بهتری کسب کند که عدد بالایی است. این در حالی است که در کشور ما در دهه ۹۰ نبود ابزارهای متنوع مالی، سرمایهگذاران را به سرمایهگذاری مستقیم سوق داده بود که در سه سال اخیر تنوع خوبی در صندوقهای سرمایهگذاری ایجاد شده است. با این وجود در کلاس دارایی سهام به سمت ایجاد صندوقهای ساختارمند، کمتر حرکت کردهایم. نبود صندوق سهام رشدی در ایران از جمله این ابزارها بود که خلاء آن در سبد مشتریان خدمات مالی حس میشد. بررسی بر روی ساختار سهام رشدی، نشان میدهد که در تمامی بازههای دوساله از سال ۹۰ تا کنون، در صورت سرمایهگذاری در سهام با بیشترین افق رشد سودآوری، بدون در نظر گرفتن معیارهای ارزشگذاری، میتوانستیم بطور میانگین ۱۵ درصد بهتر از شاخص کل بازدهی در هر سال کسب کنیم و این نشاندهنده پتانسیل بالای این استراتژی در کسب بازدهی است.
-
محمد یزدانی - کارشناس بازار سرمایه
- شماره ۵۵۹ هفته نامه اطلاعات بورس