جواد اوجی از دانشکده نفت آبادان در سال ۶۶ تا خوانده شدن نامش توسط محمد باقر قالیباف رئیس مجلس سیزدهم شورای اسلامی بهعنوان وزیر پیشنهادی نفت، مسیری پر فراز و نشیب را طی کرد.
در سال ۱۳۶۶ جواد اوجی در ۲۱ سالگی وارد دانشکده نفت آبادان شد تا به تحصیل رشته مهندسی نفت مشغول شود. ۳ سال بعد بود که اوجی کارش در صنعت نفت را با مخازن نفت و گاز شرکت مناطق نفتخیز جنوب شروع کرد و تا سال ۸۱ به معاونت فنی شرکت بهره برداری نفت و گاز زاگرس جنوبی رسید، مسیری که در نهایت او را به طبقه آخر ساختمان وزارت نفت در تقاطع طالقانی و حافظ رساند.
تا پیش از معرفی کابینه ابراهیم رئیسی، آخرین باری که نام جواد اوجی بر سر زبانها افتاده بود به سال ۱۳۹۰ برمیگشت. آن روزها اوجی که در قامت مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران فعالیت میکرد طرحی را پیش میبرد که رسانهها عنوان «خط لوله اسلامی» را به آن اطلاق کرده بودند. این طرح قرار بود در ابتدا شامل خط لولهای به طول هزار و پانصد کیلومتر باشد که از جنوب ایران آغاز شده و در ادامه به عراق، سوریه و سپس لبنان راهی شود. مقصد نهایی این خط لوله، اروپا قلمداد میشد. خبر مربوط به این موضوع را سال ۱۳۸۹ نخستین بار پرستی وی منتشر کرد و نوشت محمد علیآبادی سرپرست وقت وزارت نفت قرار است با همتایان عراقی و سوری خود در خصوص این خط لوله در عسلویه دیدار کند. اما گفته میشد که طراح این خطوط لوله جواد اوجی است.
خط لوله اسلامی که در دوران مدیرعاملی جواد اوجی بر شرکت ملی گاز مطرح شد، از نظر طراحانش میتوانست خط لولهای به طول ۵ هزار و ۶۰۰ کیلومتر باشد که بر سر مشتریان گازی اروپا با خط لوله نابوکو که از آذربایجان و دریای خزر گذشته و از طریق ترکیه به اروپا میرسد، رقابت کند. مذاکرات مربوط به این خطلوله تحت مدیریت محمدرضا رحیمی معاون رئیس جمهور دولت دهم انجام میشد. کسی که پیشتر یکی از دیگر گزینههای صادرات گاز ایران که صادرات به امارات از طریق شرکت کرسنت بود را معلق کرده بود.
تنها بخشی از خط لوله اسلامی که توانست رنگ و بویی از واقعیت به خود بگیرد، صادرات گاز به عراق بود. در ابتدای شکلگیری ایده خط لوله اسلامی پیشبینی شده بود که تا سال ۲۰۲۰ روزانه ۱۰ تا ۱۵ میلیون متر مکعب گاز از ایران راهی عراق شود. در عمل این صادرات که به استان دیاله و برای تأمین گاز مورد نیاز نیروگاهها انجام میشود در مقاطعی به ۴۹ میلیون متر مکعب در روز هم رسید.
جواد اوجی خود در دستاوردهایش از انعقاد قرارداد صادرات گاز به پاکستان نیز یاد میکند. خرداد ماه سال ۱۳۸۹، مقامات ایران و پاکستان قراردادی را امضا کردند که بر اساس آن روزانه ۵۰ تا ۶۰ میلیون متر مکعب گاز از پارس جنوبی راهی پاکستان شود. اتفاقی که در نهایت هیچگاه عملی نشد.
تقریبا ۱۰ سال بعد از توافقات در مورد خط لوله اسلامی، با روی کار آمدن دولت سیزدهم در حالی که بسیاری منتظر بودند رستم قاسمی وزیر پیشین نفت بر این مسند تکیه بزند، با راهی شدن او به وزارت راه و شهرسازی، نام جواد اوجی بهعنوان یکی از گزینهها مطرح شد.
بعد از اما و اگرهای فراوان که یکی از آنها منتصب کردن جواد اوجی به مسعود میرکاظمی بود، جلسه رای اعتماد او چهارشنبه سه شهریور در روزی که با اوجگیری کرونا مبادی ورود و خروج تهران بسته شده بود، در بهارستان برگزار شد. اوجی پشت جایگاه قرار گرفت و صحبتش را با عبارت «الْحَمْدُ لِلَّهِ کَمَا هُوَ أَهْلُهُ» آغاز کرد و بلافاصله به سراغ موضوع اموال شخصیاش رفت که الیاس نادران نماینده مجلس شورای اسلامی به آن پرداخته بود.جواد اوجی در ادامه روی سابقهاش دست گذاشت و گفت: در سی و پنج سالی که در صنعت نفت و بعد ستاد اجرایی فرمان امام(ره) و بعد بنیاد مستضعفان خدمت کردم با پاکدستی خدمت و فردی «فساد ستیز» هستم. چیزی که دولت سید ابراهیم رئیسی روی آن مانور زیادی داده بود. مخالفان اوجی در این جلسه روی سابقه گازی او و نیاز فعلی صنعت نفت به سابقه نفتی مانور میدادند اما مخالفتی چندان جدی مشابه آنچه که بیژن زنگنه به ویژه در دور دوم وزارتش با آن روبهرو بود، از سوی نمایندگان با اوجی صورت نگرفت. او وعده داد که از مدیرانی «کارآمد»، «انقلابی» و «فساد ستیز» در وزارتخانه استفاده کرده و از ساخت داخل حمایت کند. عمده وعدههایی که اوجی در این جلسه میداد در جهت فشارهایی بود که پیشتر به بیژن زنگنه وزیر سابق نفت وارد شده بود.
با چنین سخنانی بود که اوجی با ۱۹۸ رای موافق ۷۰ رای مخالف و ۱۸ رای ممتنع، سکان یکی از کلیدیترین وزارتخانههای ایران را از آن خود کرد.
- نادی صبوری - روزنامهنگار
نظر شما