به گزارش صدای بورس همچنین طبق گزارش پیش‌بینی ارائه شده توسط موسسات مالی معتبر پیش‌بینی می‌شود که ارزش تجارت خالص این محصول از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۶ سالانه به طور متوسط ۵/۳ درصد رشد کند. از مهمترین عوامل رشد ارزش بازار این محصول می‌توان به افزایش تقاضای این محصول در صنعت خودرو به دلیل تمرکز سیاست‌های جهانی در راستای استفاده بیشتر از انرژی پاک و همچنین چشم انداز افزایش تقاضا در صنعت ساختمان و حوزه سلامت اشاره داشت.

افزایش ظرفیت تولید و امکان کسری عرضه
در حال حاضر ظرفیت تولید مجتمع‌های پتروشیمی دنیا ۱۳/۵۶ میلیون تن بوده که پیش‌بینی شده است در سال ۲۰۲۴ به ۶/۶۵ میلیون تن برسد. بالاترین ظرفیت تولید در بین کشورها مربوط به چین است، ظرفیت اسمی فعلی این کشور در حال حاضر حدود ۲۴ میلیون تن است که تا سال ۲۰۲۴ به ۲۸ میلیون تن خواهد رسید. تحلیلگران عقیده دارند که این افزایش ظرفیت در کشور چین صرف طرح‌های توسعه و زیرساخت خواهد شد و مازاد عرضه ایجاد نخواهد کرد. همچنین انتظار می‌رود ظرفیت تولید کشور هند نیز از ۵۸/۱ میلیون تن به ۲۷/۴ میلیون تن برسد.
طبق بررسی‌های صورت گرفته بر طرح‌های توسعه این محصول در مناطق مختلف دنیا، پیش‌بینی شده است که در سال ۲۰۲۵ کسری عرضه این محصول به موازنه برسد. توضیح آنکه پیش‌بینی شده است که در سال ۲۰۲۵ حدود ۸ میلیون تن کسری عرضه در کشورهای هند، خاورمیانه، آمریکای جنوبی و آفریقا به وجود خواهد آمد در این میان هند با کسری ۲/۳ میلیون تن حدود ۴۰ درصد از کسری را به خود اختصاص خواهد داد. منطقه خاورمیانه نیز با کسری ۷/۱ میلیون تن مواجه خواهد شد از طرف دیگر کشورهای آسیای شمال شرقی و آمریکای شمالی با مازاد عرضه ۸ میلیون تن مواجه خواهند شد و این کسری جبران خواهد شد.

 عوامل موثر در روند قیمت
روند قیمتی محصول از ابتدای سال ۲۰۲۰ تا اواسط فوریه سال ۲۰۲۱ به شرح جدول ذیل است، همانطور که مشاهده می‌شود قیمت محصول از ۸۰۰ دلار بر هر تن از ابتدای سال ۲۰۲۰ به ۱۳۰۰ دلار بر هر تن در فوریه ۲۰۲۱ رسید. همانطور که از نمودار پیداست پس از شروع پاندمی کرونا به دلیل چشم انداز منفی که نسبت به آینده اقتصاد جهانی وجود داشت محصول پلی ونیل کلراید نیز با تضعیف شدید تقاضا روبه‌رو شد، ولیکن از می‌سال ۲۰۲۰ روند صعودی خود را در پیش گرفت و تا سقف ۱۴۰۰ دلار پیش رفت. از عوامل تأثیرگذار بر افزایش قیمت پلی ونیل کلراید می‌توان به کمبود کانتینر در سیستم حمل و نقل دریایی اشاره کرد. توضیح آنکه عدم تعادل تجاری کانتینری که به دلیل افزایش واردات به آمریکا و اروپا بعد از دوران قرنطینه، رخ داده بود باعث شد که صادرکنندگان بدون توجه به اندازه و مقدار بار و صرفه اقتصادی، از هر سایز کانتینری که در دسترس بود استفاده کنند. در کنار کمبود کانتینر توفان و مه در چین، کره جنوبی و ژاپن نیز بر افزایش قیمت‌ بدون تأثیر نبود. متعاقب کمبود کانتینر، هزینه حمل یک کانتینر ۴۰ فوتی از شانگهای به بندر روتردام هلند از مرز ۴,۵۰۰ دلار عبور کرده و این در حالی است که میانگین ۵ ساله آن حدود ۱,۶۰۰ دلار است. از دیگر عوامل افزایش قیمت در دوره مورد بررسی می‌توان به تعطیلی موقت برخی کارخانه‌ها به دلیل اورهال، کمبود مواد اولیه به دلیل طوفان در لوئیزیانا و تغییرات آب و هوایی اشاره داشت که منجر به بالا آمدن سطح آب در بندرها و عدم امکان تخلیه بار کشتی‌های حامل pvc شد.

تنها روزنه امید
تحلیلگران عقیده دارند به دلیل ادامه دار بودن همه‌گیری کرونا و عدم اطمینان به واکسن چشم انداز آتی در زمینه صنعت پتروشیمی و به طور خاص محصول pvc همچنان با ابهام روبه‌رو است و تنها روزنه امید و رونق در صنایع به سیاست‌های اقتصادهای بزرگ در زمینه سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، مالیات، بسته‌های حمایتی وغیره بستگی دارد.

ظرفیت‌های قابل توجه برای رونق
خانه سازی در ایالت متحده در ماه دسامبر ۲۰۲۰ نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۸/۵ درصد افزایش یافت و انتظار می‌رود این رشد در سال ۲۰۲۱ نیز همچنان به روند افزایشی خود ادامه دهد. ولیکن به دلیل تنگناهای مالی و نیز به دلیل متوقف شدن برنامه‌های اوباما در زمینه پل سازی و سرمایه‌گذاری در زمینه جاده و زیر ساخت توسط جمهوری خواهان ( در دوره ریاست جمهوری ترامپ)، انتظار می‌رود در کوتاه مدت ایالات متحده نتواند در این زمینه‌ها سرمایه‌گذاری کند. فعالیت‌های ساختمانی در ژانویه ۲۰۲۱ نیز در قاره اروپا کاهش یافته است و شاخص قدرت خرید مدیران اتحادیه اروپا در ماه دسامبر ۲۰۲۰ نسبت به دوره مشابه سال قبل از ۴/۴۵ به ۱/۴۴ رسید که یکی از دلایل اصلی علاوه بر بیماری کرونا مسئله برگزیت بوده است. در خصوص چین، شاخص PMI ساخت چین در ژانویه در محدوده ۶۰ و بالاتر از آن باقی ماند که این رشد همچنان تحت تأثیر سرمایه‌گذاری دولت در زیرساخت‌ها، از جمله انرژی‌های تجدید پذیر، پروژه‌های مسکونی و شبکه‌های ۵G است.
براساس اطلاعات منتشر شده از توسعه صنعت اطلاعات الکترونیکی چین(CCID)، انتظار می‌رود این کشور در فاصله سال‌های ۲۰۲۰-۲۵، ۴/۱ تریلیون دلار را برای زیرساخت‌های جدید هزینه کند. عمده سرمایه‌گذاری‌های خارجی کشور چین به ویژه در کشورهای نوظهور به در زمینه جاده ابریشم و زیرساخت خواهد بود. با این حال در سال ۲۰۲۰ به دلیل جنگ اقتصادی بین چین و آمریکا و نیز سطح بالای بدهی‌های چین این پروژه‌ها مسکوت ماند. با این وجود این تمرکز بر جاده ابریشم دیجیتالی در سال ۲۰۲۱ و نیز بهبود شبکه‌های فناوری اطلاعات منجر به افزایش تقاضا و متعاقب آن افزایش قیمت محصولات استراتژیک از جمله pvc خواهد شد.

احسان عسگری، معاون توسعه بازار تأمین سرمایه امید
منبع: هفته نامه اطلاعات بورس شماره ۳۹۳