نكته قابل توجه آن است كه شركت‌هايي كه براي اولين‌بار در بورس عرضه مي‌شوند تازه تاسيس نبوده و حداقل داراي 3 سال سابقه فعاليت هستند. بنابراین در اين اصطلاح، كلمه اوليه به معني عرضه سهام شركت براي اولين بار به سهامداران بيروني، از طريق بورس در زماني است كه شركت مزبور، در پروسه‌اي از فعاليت خود دريافته است كه پذيرش در بورس، كمك شاياني به جذب سرمايه (چه از طريق سهامداران و چه از طريق استقراض)، كاهش هزينه‌هاي تأمین‌مالی و حتي كاهش ماليات می‌کند.تعداد سهامي كه در يك فرآيند عرضه عمومي اوليه وارد بازار معامله مي‌شود به ساختار مالكيت پيش از IPO بستگي دارد. به گونه اي كه اگر قبل از اولين عرضه عمومي، تمركز مالكيت سهام وجود داشته باشد و سهامداران قبلي احساس کنند كه به واسطه IPO قدرت كنترل خود در امور شركت را از دست خواهند داد، سهام كم‌تري منتشر خواهد شد. به‌گونه‌اي نيز توزيع مي‌شود كه سهامداران بزرگ ديگري به وجود نيايند.
در مقابل اين منافع، عرضه عمومي اوليه سهام و ورود به بورس اوراق‌بهادار، داراي مخارج و محدوديت‌هايي نيز است كه از مهم‌ترين هزينه‌ها، مي‌توان به هزينه تهيه اطلاعات طبق قوانين بورس اوراق بهادار، هزينه حسابرسي بنگاه و ارائه صورت‌هاي مالي حسابرسي شده، هزينه‌هاي پذيره‌نويسي و صدور سهام و نيز برخي هزينه‌هاي كيفي، نظير مدت زماني كه مديران ارشد بنگاه‌ها براي انجام امور مربوط به IPO صرف مي‌کنند، اشاره کرد كه البته مقدار اين هزينه‌ها بسته به حجم عرضه و توان بازارسازي شركت‌ها متفاوت است.(حق بین ,1387)
اعضای تیم IPO
گروه‌هاي درگير در يك فرآيند عرضه عمومي اوليه شاملِ مديريت شركت، مشاوران حقوقي، پذيره‌نويسان و مشاوران حقوقي آن‌ها، حسابداران مستقل، مشاوران مالي و در برخي از موارد يك شركت روابط عمومي فعال در زمينه مالي هستند.تيم مديران شركت از عوامل مهم موثر در موفقيت عرضه عمومي اوليه است؛ مديريت خوب بايد بتواند براي شركت خود جايگاه مطلوبي در بازار يافته و آن را تثبيت کند.انتخاب پذيره‌نويس مناسب نيز از اهميت بالايي برخوردار است. زيرا پذيره‌نويس (معمولا یک بانك سرمايه‌گذاري) نقش‌هايي از قبيل استقرار اتحاديه پذيره‌نويسي براي فروش اوراق‌بهادار، تعيين قيمت عرضه، بازاريابي و تبليغات، توزيع سهام و تثبيت قيمت‌ها را بر عهده دارد؛ غالبا، شركت‌ها يك بانك سرمايه‌گذاري را به عنوان پذيره‌نويس اصلي انتخاب مي‌كنند، براي انتخاب يك پذيره‌نويس بايد به اعتبار، تجربه، توانايي بازارسازي و توزيع، ميزان كارمزد درخواستي و ميزان اهميت دادن به تحقيق و بررسي و خدمات پس از فروش توجه کرد.
پذيره‌نويس نيز پس از انجام تحقيق مختصري در رابطه با شركت، تصميم مي‌گيرد كه آيا مبادرت به عرضه سهام آن شركت کند يا خير؛ اگر نتيجه مثبت بود با شركت مزبور در زمينه نوع عرضه دامنه قيمت و تعداد سهامي كه بايد عرضه شود، به توافق مي‌رسند، سپس بانك سرمايه‌گذاري اين توافقات را كه در آينده تبديل به موافقت‌نامه پذيره‌نويسي خواهد شد، به صورت مدون در مي‌آورد.
شماره ۲۳۹ هفته نامه بورس - صفحه ۱۶
نظر شما