داستان از آنجا شروع شد که سال گذشته حدود 66 سهامدار حقیقی و حقوقی از 18 شرکت کارگزاری حدود 200 میلیارد تومان اعتبار دریافت کردند. عموم سهامی که این افراد در وثیقه 18 شرکت کارگزاری گذاشته بودند، سهام آذرآب بود. بدون هیچ مشکلی تا بهمنماه سال گذشته معاملات انجام میشد. در بهمنماه سال گذشته دو اتفاق افتاد؛ یک اتفاق این بود که برخی از این مشتریان حقیقی و حقوقی که در 18 شرکت کارگزاری فعال بودند، دیگر نتوانستند به تعهدات خود عمل کنند و منابع خود را تسویه کنند. از طرفی، کارگزاری شاخص سهام متعلق به آقایان پرنا، ظرف سه روز کاری بالغ بر 120 میلیارد تومان سهام از بازار خریداری کرد که پول آن را به اتاق پایاپای نداد. البته سازمان بورس معاملات روز سوم بالغبر 40 میلیارد تومان را باطل کرد و در مجموع کارگزاری شاخص سهام حدود 77 میلیارد تومان به اتاق پایاپای بدهکار شد. طبیعی است که اتاق پایاپای هم در طرف مقابل نتوانست پول را به چهار کارگزاری دیگر که فروشنده آن سهام بودند، بدهد.
در کارگزاری بانک کشاورزی، 23 سهامدار حقیقی و حقوقی از 66 سهامدار حقیقی و حقوقی که پیشتر اشاره شد، بالغبر 53 میلیارد تومان اعتبار گرفته بودند که 105 میلیارد تومان به قیمتهای آن روز سهام در وثیقه داشتند و کارگزاری بانک کشاورزی حدود 70 میلیارد تومان از آن چهار کارگزاری که از اتاق پایاپای طلبکار بودند به دلیل نکول کارگزاری شاخص سهام طلب داشت. بنابراین کارگزاری بانک کشاورزی به تنهایی حدود 120 میلیارد تومان از مشتریان و اتاق پایاپای طلب داشت.